सुंदर ते ध्यान उभे विटेवरी ।
कर कटेवरी ठेवून या ॥१॥
तुळशी हार गळा कासे पितांबर ।
आवडे निरंतर हेचि ध्यान ॥२॥
मकर कुंडले तळपती श्रवणी ।
कंठी कौस्तुभमणी विराजीत ॥३॥
तुका म्हणे माझे हेचि सर्व सुख ।
पाहीन श्रीमुख आवडीने ॥४॥
॥ श्री ज्ञानदेव हरिपाठ ॥
१. देवाचिये द्वारीं उभा क्षणभरी ।
तेणें मुक्ति चारी साधियेल्या ॥१॥
हरि मुखें म्हणा हरि मुखें म्हणा।
पुंण्याची गणना कोण् करी ॥२॥
असोनि संसारीं जिव्हे वेगु करी ।
वेदशास्त्र उभारी बाह्या सदा ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे व्यासाचिया खुणा ।
द्वारकेचा राणा पांडवांघरीं ॥४॥
२. चहूं वेदीं जाण साहीशास्त्रीं कारण ।
अठराही पुराणें हरिसी गाती ॥१॥
मंथुनी नवनीता तैसें घे अनंता ।
वायां व्यर्थ कथा सांडी मार्गु ॥२॥
एक हरि आत्मा जीवशिव सम ।
वायां तू दुर्गमा न घाली मन ॥३॥
ज्ञानदेवा पाठ हरि हा वैकुंठ ।
भरला घनदाट हरि दिसे ॥४॥
३. त्रिगुण असार निर्गुण हें सार ।
सारासार विचार हरिपाठ ॥१॥
सगुण निर्गुण गुणाचें अगुण ।
हरिवीणें मन व्यर्थ जाय ॥२॥
अव्यक्त निराकार नाहीं ज्या आकार ।
जेथुनि चराचर हरिसी भजें ॥३॥
ज्ञानदेवा ध्यानीं रामकृष्ण मनीं ।
अनंत जन्मांनी पुण्य होय ॥४॥
४. भावेंवीण भक्ति भक्तिविण मुक्ति ।
बळेंवीण् शक्ति बोलु नये ॥१॥
कैसेनि दैवत प्रसन्न त्वरित ।
उगा राहें निवांत शिणसी वायां ॥२॥
सायासें करिसी प्रपंच दिननिशीं ।
हरिसी न भजसी कवण्या गुणें ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणें हरिजप करणें ।
तुटेल धरणें प्रपंचाचें ॥४॥
५. योगयागविधि येणें नोहे सिद्धी ।
वायांचि उपाधि दंभ धर्म ॥१॥
भावेंविण देव न कळे नि:संदेह ।
गुरुविण अनुभव कैसा कळे ॥२॥
तपेंवीण दैवत दिधल्याविण प्राप्त ।
गुजेंविण हित कोण सांगे ॥३॥
ज्ञानदेव सांगे दृष्टांताची मात ।
साधूचे संगती तरणोपाय ॥४॥
६. साधुबोध झाला तो नुरोनियां ठेला ।
ठायींच मुराला अनुभवें ॥१॥
कापुराची वाती उजळली ज्योति ।
ठायींच समाप्ति झाली जैसी ॥२॥
मोक्षरेखे आला भाग्यें विनटला ।
साधूंचा अंकिला हरिभक्त ॥३॥
ज्ञानदेवा गोडी संगति सज्जनीं ।
हरि दिसे जनीं वनी आत्मतत्वीं ॥४॥
७. पर्वताप्रमाणे पातक करणें ।
वज्रलेप होणें अभक्तासी ॥१॥
नाहीं ज्यांसी भक्ति ते पतित अभक्त ।
हरिसी न भजत दैवहत ॥२॥
अनंत वाचाळ बरळती बरळ ।
त्यां कैंचा दयाळ पावे हरि ॥३॥
ज्ञानदेवा प्रमाण आत्मा हा निधान ।
सर्वांघटीं पूर्ण एक नांदे ॥४॥
८. संतांचे संगतीं मनोमार्ग गति ।
आकळावा श्रीपति येणें पंथें ॥१॥
रामकृष्ण वाचा भाव हा जीवाचा ।
आत्मा जो शिवाचा राम जप ॥२॥
एकतत्व नाम साधिती साधन ।
द्वैताचें बंधन न बाधिजे ॥३॥
नामामृत गोडी वैष्णवां लाधली ।
योगियां साधली जीवनकळा ॥४॥
सत्वर उच्चार प्रल्हादीं बिंबला ।
उद्धवा लाधला कृष्णदाता ॥५॥
ज्ञानदेव म्हणे नाम हें सुलभ ।
सर्वत्र दुर्लभ विरळा जाणे ॥६॥
९. विष्णुविण जप व्यर्थ त्याचें ज्ञान ।
रामकृष्णीं मन नाहीं ज्याचें ॥१॥
उपजोनी करंटा नेणें अद्वय वाटा ।
रामकृष्णीं पैठा कैसेनी होय ॥२॥
द्वैताची झाडणी गुरुविण ज्ञान ।
तया कैचें कीर्तन घडे नामीं ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे सगुण हें ध्यान ।
नामपाठ मौन प्रपंचाचे ॥४॥
भजन : रामकृष्णाहरी । जय जय रामकृष्णाहरी ।।
१०. त्रिवेणीसंगमीं नाना तीर्थे भ्रमी ।
चित्त नाहीं नामीं तरी तें व्यर्थ ॥१॥
नामासी विन्मुख तो नर पापिया ।
हरिवीण धांवया न पावे कोणी ॥२॥
पुराणप्रसिद्ध बोलिले वाल्मीक ।
नामें तीन्ही लोक उद्धरती ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे नाम जपा हरीचें ।
परंपरा त्याचें कुळ शुद्ध ॥४॥
११. हरि उच्चारणीं अनंत पापराशी ।
जातील लयासी क्षणमात्रे ॥१॥
तृण अग्निमेळें समरस झालें ।
तैसें नामें केलें जपतां हरि ॥२॥
हरि उच्चारण मंत्र पै अगाध ।
पळे भूतबाधा भेणे तेथें ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे हरि माझा समर्थ ।
न करवे अर्थ उपनिषदां ॥४॥
१२. तीर्थ व्रत नेम भावेंविण सिद्धि ।
वायांचि उपाधि करिसी जनां ॥१॥
भावबळें आकळे येऱ्हवीं नाकळे ।
करतळीं आंवळे तैसा हरि ॥२॥
पारियाचा रवा घेतां भूमिवरी ।
यत्न परोपरी साधन तैसें ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे निवृत्ति निर्गुण ।
दिधलें संपूर्ण माझे हातीं ॥४॥
१३. समाधि हरिची सम सुखेंवीण ।
न साधेल जाण द्वैतबुद्धि ॥१॥
बुद्धीचें वैभव अन्य नाहीं दुजें ।
एका केशवराजें सकळ सिद्धि ॥२॥
ऋद्धि सिद्धि निधी अवघीच उपाधि ।
जंव त्या परमानंदीं मन नाहीं ॥३॥
ज्ञानदेवी रम्य रमलें समाधान ।
हरिचें चिंतन सर्वकाळ ॥४॥
१४. नित्य सत्य मित हरिपाठ ज्यासी ।
कळीकाळ त्यासी न पाहे दृष्टी ॥१॥
रामकृष्ण उच्चार अनंतराशी तप ।
पापाचे कळप पळती पुढें ॥२॥
हरि हरि हरि मंत्र हा शिवाचा ।
म्हणती जे वाचा तयां मोक्ष ॥३॥
ज्ञानदेवा पाठ नारायण नाम ।
पाविजे उत्तम निजस्थान ॥४॥
१५. एक नाम हरि द्वैतनाम दुरी ।
अद्वैत कुसरी विरळा जाणें ॥१॥
समबुद्धि घेतां समान श्रीहरि ।
शमदमांवरी हरि झाला ॥२॥
सर्वांघटीं राम देहांदेहीं एक ।
सूर्य प्रकाशक सहस्ररश्मी ॥३॥
ज्ञानदेवा चित्तीं हरिपाठ नेमा ।
मागिलिया जन्मा मुक्त झालों ॥४||
१६. हरिनाम जपे तो नर दुर्लभ ।
वाचेसी सुलभ रामकृष्ण ॥१॥
राम कृष्ण नामीं उन्मनी साधली ।
तयासी लाधली सकळ सिद्धी ॥२॥
सिद्धि बुद्धि धर्म हरिपाठीं आले ।
प्रपंची निवाले साधुसंगे ॥३॥
ज्ञानदेवा नाम रामकृष्ण ठसा ।
येणें दशदिशा आत्माराम ॥४॥
१७. हरिपाठकीर्ति मुखें जरी गाय ।
पवित्रचि होय देह त्याचा ॥१॥
तपाचे सामर्थ्ये तपिन्नला अमूप ।
चिरंजीव कल्पकोटि वैकुंठीं नांदे ॥२॥
मातृपितृभ्राता सगोत्र अपार ।
चतुर्भुज नर होऊनि ठेले ॥३॥
ज्ञान गूढ गम्य ज्ञानदेवा लाधलें ।
निवृत्तीनें दिधले माझे हातीं ॥४॥
१८. हरिवंशपुराण हरिनाम संकीर्तन ।
हरिविण सौजन्य नेणें कांहीं ॥१॥
त्या नरा लाधलें वैकुंठ जोडलें ।
सकळ घडलें तीर्थाटन ॥२॥
मनोमार्गें गेला तो तेथे मुकला ।
हरिपाठीं स्थिरावला तोचि धन्य ॥३॥
ज्ञानदेवा गोडी हरिनामाची जोडी ।
रामकृष्णीं आवडि सर्वकाळ ॥४॥
भजन : विठोबा रखुमाई । जय जय विठोबा रखुमाई ।।
१९. नामसंकीर्तन वैष्णवांची जोडी ।
पापे अनंत कोटी गेली त्यांची ॥१॥
अनंत जन्मांचे तप एक नाम ।
सुगम हरिपाठ ॥२॥
योग याग क्रिया धर्माधर्म माया ।
गेले ते विलया हरिपाठीं ॥३॥
ज्ञानदेवी यज्ञ याग क्रिया धर्म ।
हरिविण नेम नाहीं दुजा ॥४॥
२०. वेदशास्त्रपुराण श्रुतिचे वचन ।
एक नारायण सार जप ॥१॥
जप तप कर्म हरिविण धर्म ।
वाउगाचि श्रम व्यर्थ जाय ॥२॥
हरिपाठीं गेले ते निवांतचि ठेले ।
भ्रमर गुंतले सुमनकळिके ॥३॥
ज्ञानदेवी मंत्र हरिनामाचे शस्त्र ।
यमें कुळगोत्र वर्जियेले ॥४||
२१. काळ वेळ नाम उच्चारितां नाही ।
दोन्ही पक्ष पाहीं उद्धरती ॥१॥
रामकृष्ण नाम सर्व दोषां हरण ।
जडजीवां तारण हरि एक ॥२॥
हरिनाम सार जिव्हा या नामाची ।
उपमा त्या देवाची कोण वानी ॥३॥
ज्ञानदेवा सांग झाला हरिपाठ ।
पूर्वजां वैकुंठ-मार्ग सोपा ॥४॥
२२. नित्यनेम नामीं ते प्राणी दुर्लभ ।
लक्ष्मीवल्लभ तयां जवळी ॥१॥
नारायण हरि नारायण हरि ।
भुक्ति मुक्ति चारी घरीं त्यांच्या ॥२॥
हरिविण जन्म तो नरकचि पैं जाणा ।
यमाचा पाहुणा प्राणि होय ॥३॥
ज्ञानदेव पुसे निवृत्तीसी चाड ।
गगनाहुनि वाड नाम आहे ॥४॥
२३. सात पांच तीन दशकांचा मेळा ।
एक तत्त्वीं कळा दावी हरि ॥१॥
तैसें नव्हे नाम सर्वत्र वरीष्ठ ।
तेथें कांहीं कष्ट न लागती ॥२॥
अजपा जपणें उलट प्राणाचा ।
तेथेंहि मनाचा निर्धार असे ॥३॥
ज्ञानदेवा जिणें नामेंविण व्यर्थ ।
रामकृष्णीं पंथ क्रमियेला ॥४॥
२४. जप तप कर्म क्रिया नेम धर्म ।
सर्वांघटीं राम भाव शुद्ध ॥१॥
न सोडी हा भावो टाकी रे संदेहो ।
रामकृष्ण टाहो नित्य फोडी ॥२॥
जाति वित्त गोत कुलशील मात ।
भजकां त्वरीत भावयुक्त ॥३॥
ज्ञानदेवा ध्यानीं रामकृष्ण मनीं ।
वैकुंठभुवनी घर केलें ॥४॥
२५. जाणीव नेणीव भगवंतीं नाहीं ।
हरिउच्चारणीं पाही मोक्ष सदां ॥१॥
नारायण हरि उच्चार नामाचा ।
तेथें कळिकाळाचा रीघ नाहीं ॥२॥
तेथील प्रमाण नेणवें वेदांसी ।
तें जीवजंतूंसी केंवी कळे ॥३॥
ज्ञानदेवा फळ नारायण पाठ ।
सर्वत्र वैकुंठ केलें असे ॥४॥
२६. एक तत्व नाम दृढ धरीं मना ।
हरीसी करुणा येईल तुझी ॥१॥
तें नाम सोपें रे राम-कृष्ण गोविंद ।
वाचेसी सद्गद जपा आधीं ॥२॥
नामापरतें तत्त्व नाहीं रे अन्यथा ।
वायां आणिका पंथा जाशील झणीं ॥३॥
ज्ञानदेवा मौन जप माळ अंतरी ।
धरोनी श्रीहरि जपे सदां ॥४॥
२७. सर्व सुख गोडी साही शास्त्रें निवडी ।
रिकामा अर्धघडी राहूं नको ॥१॥
लटिका व्यवहार सर्व हा संसार ।
वायां येरझार हरिवीण ॥२॥
नाम मंत्र जप कोटी जाईल पाप ।
रामकृष्णीं संकल्प धरुनि राहें ॥३॥
निजवृत्ति हे काढी सर्व माया तोडी ।
इंद्रियां सवडी लपू नको ॥४॥
तीर्थी व्रतीं भाव धरी रे करुणा ।
शांति दया पाहुणा हरि करी ॥५॥
ज्ञानदेवा प्रमाण निवृत्तिदेवीं ज्ञान ।
समाधि संजीवन हरिपाठ ॥६॥
२८. नामसंकीर्तन साधन पैं सोपें ।
जळतील पापें जन्मांतरी ।।१।।
न लागती सायास जावें वनांतर ।
सुखें येतो घरा नारायण ।।२।।
ठायीचं बैसोनि करा एक चित्त ।
आवडी अनंत आळवावा ।।३।।
रामकृष्णहरी विठ्ठल केशवा ।
मंत्र हा जपावा सर्वकाळ ।।४।।
यावीण असतां आणिक साधन ।
वाहातसें आण विठोबाची ।।५।।
तुका म्हणे सोपें आहे सर्वाहूनी ।
शहाणा तो धणी घेतो येथें ।।६।।
१. देवाचिये द्वारीं उभा क्षणभरी ।
तेणें मुक्ति चारी साधियेल्या ।।१।।
हरी मुखें म्हणा हरि मुखें म्हणा ।
पुण्याची गणना कोण करी ।।२।।
असोनि संसारीं जिव्हे वेगु करीं ।
वेदशास्त्र उभारी बाह्य सदा ।।३।।
ज्ञानदेव म्हणे व्यासाचिया खुणा ।
द्वारकेचा राणा पांडवा घरीं ।।४।।
भजन : ज्ञानेश्वर माऊली | ज्ञानराज माऊली तुकाराम ||
= गुरुपरंपरेचे अभंग =
१. सत्यागुरुरायेन कृपा मज केली ।
परि नाहीं घडली सेवा कांही ।।१।।
सांपडविलें वांटे जातां गंगास्नान ।
मस्तको तो जाणा ठेविला कर ।।२।।
भोजन मागती तूप पावशेर ।
पडिला विसर स्वप्नामाजीं ।।३।।
काय कळे उपजला अंतराय ।
म्हणोनियां काय त्वरा झाली ।।४।।
राघव चैतन्य केशव चैतन्य ।
सांगितली खूण मालिकेची ।।५।।
बाबाजी आपुलें सांगितलें नाम ।
मंत्र दिला रामकृष्णहरी ।।६।।
माघ शुद्ध दशमी पाहुनि गुरुवार ।
केला अंगीकार तुका म्हणे ।।७।।
२. माझियें मनींचा जाणोनियां भाव ।
तो करी उपाव गुरुराव ।।१।।
आवडीचा मंत्र सांगितला सोपा ।
जेणें नोहे गुंफा कोठें काहीं ।।२।।
जाती पुढें एक उतरले पर ।
हा भवसागर साधुसंत ।।३।।
जाणत्या नेणत्या ज्या जैसी आवडी ।
उतार सांगडी तापे पेटे ।।४।।
तुका म्हणे संती दाखवीला तारू ।
कृपेचा सागर पांडुरंग ।।५।।
३. घालुनिया भर राहिलों निश्चिंती ।
निरविले संतीं विठोबासी ।।१।।
लाऊनियां हात कुरवाळीला माथा ।
सांगितली चिंता न करावी ।।२।।
कटीकर समचरण साजिरे ।
राहिला भीवरे तीरिं उभा ।।३।।
खुंटले सायास आणिक या जीव ।
धरिले केशवा पाय तुझे ।।४।।
तुज वाटे आतां टेन करिन अनंता ।
तुका म्हणे संता लाज माझी ।।५।।
४. माझ्या विठोबाचा कैसा प्रेमभाव ।
आपणचि देव होय गुरु ।।१।।
पढिये देहभाव पुरवीं वासना ।
अंतीं तें आपणापाशी न्यावें ।।२।।
मागें पुढें उभा राहे सांभाळीत ।
आलीया आघात निवाराया ।।३।।
योग क्षेम त्याची जाणें जडभारी ।
वाट दावी करीं धरुनियां ।।४।।
तुका म्हणे नाहीं विश्वास ज्या मनीं ।
पाहावें पुराणीं विचारूनि ।।५।।
५. आदिनाथ उमा बीज प्रगटले ।
मच्छिंद्रा लाधले सहजस्थिति ।। १ ।।
तेची प्रेममुद्रा गोरक्षा दिधली ।
पूर्ण कृपा केली गहिणींनाथा ।। २ ।।
वैराग्ये तापला सप्रेमे निमाला ।
ठेंवा जो लाधला शांती सुख ।। ३ ।।
निर्द्वंद्व निसंक विचारता मही ।
सुखानंद र्हदयि स्थिरावला ।। ४ ।।
विरक्तीचे पात्र अन्वयाचे मुख ।
येउनि सम्यक अनन्यता ।। ५ ।।
निवृत्ती गहिनी कृपा केली पूर्ण ।
कुळ हे पावन कृष्ण नामे ।। ६ ।।
६. आदिनाथ गुरु सकळ सिद्धांचा ।
मच्छिंद्र तयाचा मुख्य शिष्य ।। १ ।।
मच्छिंद्राने बोध गोरक्षाशी केला ।
गोरक्ष ओळला गहिणीप्रति ।। २ ।।
गहिनी प्रसादे निवृत्ती दातार ।
ज्ञानदेवा सार चोजविले ।। ३ ।।
७. अवघेचि त्र्येलोक्य आनंदाचे आता ।
चरणी जगन्नाथा चित्त ठेले ।। १ ।।
माय जगन्नाथ बाप जगन्नाथ ।
अनाथाचा नाथ जनार्दन ।। २ ।।
एका जनार्दनी एकपणे उभा ।
चैतन्याची शोभा शोभतसे ।। ३ ।।
८. अवघाचि-संसार सुखाचा-करीन ।
आनंदे-भरीन तिन्ही-लोक ।।१।।
जाईन गे माये तया पंढरपुरा ।
भेटेन माहेरा आपुलिया ।।२।।
सर्व सुकृताचे फळ नि लाहीन ।
क्षेम मी देईन पांडुरंग ।।३।।
बाप रखुमादेवीवरु विट्ठलाची भेटी ।
आपुल्या सेवेसाठी करुनि ठेला ।।४।।
श्रीगुरू सारिखा असता पाठीराखा |
इतरांचा लेखा कोण करी || १ ||
राजयाची कांता काय भीक मागे ।
मनाचियां जोगे सिद्धी पावे ॥२॥
कल्पतरु तळवटीं जो कोणी बैसला ।
काय वाणी त्याला सांगिजो जी ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे तरलों तरलों ।
आतां उद्धरिलों गुरुकृपे ॥४॥
इवलेंसे रोप लावियलें द्वारी ।
त्याचा वेलु गेला गगनावेरी ॥१॥
मोगरा फुलला मोगरा फुलला ।
फुलें वेंचितां बहरू कळियांसी आला ॥२॥
मनाचिये गुंती गुंफियेला शेला ।
बाप रखुमादेविवरी विठ्ठलें अर्पिला ॥३॥
भजन : ज्ञानेश्वर माऊली | ज्ञानराज माऊली तुकाराम ||
विनंतीचे अभंग ||
१. कृपाळू सज्जन तुम्ही संतजन । हेचि कृपादान तुमचे मज ।।१।।
आठवण-तुम्ही द्यावी-पांडुरंगा ।
कीव-माझी सांगा-काकुलती ।।२।।
अनाथ अपराधी पतीत आगळा ।
परी पायावेगळा नका करू ।।३।।
तुका म्हणे तुम्ही निरविल्यावरी ।
मग मज हरी उपेक्षिणा ।।४।।
२. बोलिले लेकुरे ।
वेडी वाकुडी उत्तरे ।। १ ।।
करा क्षमा अपराध ।
महाराज तुम्ही सिद्ध ।। २ ।।
नाही विचारला ।
अधिकार म्या आपुला ।। ३ ।।
तुका म्हणे ज्ञानेश्वरा ।
राखा पाया पै किंकरा ।। ४ ।।
३. झाले समाधान ।
तुमचे देखिले चरण ।। १ ।।
आता ऊठावेसे मना ।
येत नाही नारायणा ।। २ ।।
सुरवाडीकपणे ।
येथे सापडले केणे ।। ३ ।।
तुका म्हणे भोग ।
गेला निवारला लाग ।। ४ ।।
४.करुणी आरती ।
चक्रपाणी ओवाळीती ।। १ ।।
आजी पुरले नवस ।
धन्य काळ हा दिवस ।। २ ।।
पहा ओ सकळा ।
पुण्यवंता तुम्ही बाळा ।। ३ ।।
तुका वाहे टाळी ।
उभा सन्निध जवळी ।। ४ ।।
५. प्रेम सप्रेम आरती ।
गोविंदाते ओवाळीती ।। १ ।।
धन्य धन्य ते लोचन ।
नित्य करिती अवलोकन ।। २ ।।
बाळा पौढा आणि मुग्धा ।
ओवाळिती परमानंदा ।। ३ ।।
नामा म्हणे केशवाते ।
देखोनि राहिलो तटस्थे ।। ४ ।।
पांडुरंगाची आरती
युगे अठ्ठावीस विटेवरी ऊभा ।
वामांगी रखुमाई दिसे दिव्य शोभा ।
पुंडलिकाचे भेटी परब्रह्म आलें गा ।
चरणी वाहे भीमा उद्धारी जगा ।।
जय देव जय देव जय पांडुरंगा ।
रखुमाईवल्लभा राईच्या वल्लभा पावे जिवलगा ।।धृ. ।।
तुळसी माळा गळा कर ठेवुनी कटी ।
कांसे पीतांबर कस्तुरी लल्लाटी ।
देव सुरवर नित्य येती भेटी ।
गरूड हनुमंत पुढे उभे राहती ।। जय देव ।।
आषाढी कार्तिकी भक्तजन येती ।
चंद्रभागेमध्यें स्नाने जे करिती।।
दर्शनहेळामात्रें तया होय मुक्ती।
केशवासी नामदेव भावे ओंवळिती।।जय देव जय देव ।।
ज्ञानराजा आरती
आरती ज्ञानराजा | महाकैवल्यतेजा |
सेविती साधुसंत || मनु वेधला माझा || आरती || धृ ||
लोपलें ज्ञान जगी | हित नेणती कोणी |
अवतार पांडुरंग | नाम ठेविले ज्ञानी || आरती || धृ ||
प्रकट गुह्य बोले | विश्र्व ब्रम्हाची केलें | रामजनार्दनी |पायी मस्तक ठेविले | आरती ज्ञानराजा |महाकैवल्यतेजा || सेविती ||
संत तुकाराम महाराज आरती
आरती तुकारामा | स्वामीसद्गुरुधामा |
सच्चिदानंद मूर्ती | पायी दाखवीं आम्हां || धृ ||
राघवें सागरांत | जैसे पाषाण तारिले |
तैसे हे तुकोबाचे | अभंग उदकीं रक्षिले | आरती || १ ||
तुकितां तुलनेसी | ब्रम्ह तुकासी आलें |
म्हणोनी रामेश्वरें | चरणी मस्तक ठेविलें || आरती तुकारामा || २ ||
घालीन लोटांगण, वंदीनचरण।डोळ्यांनीपाहीनरुपतुझें। प्रेमेंआलिंगन, आनंदेपूजिन।भावेंओवाळीन म्हणेनामा।।
त्वमेवमाताचपितात्वमेव।त्वमेवबंधुक्ष्च सखात्वमेव।त्वमेवविध्याद्रविणं त्वमेव। त्वमेवसर्वंममदेवदेव।।
कायेनवाचामनसेंद्रीयेव्रा,बुद्धयात्मनावाप्रकृतिस्वभावात।
करोमियध्य्तसकलंपरस्मे, नारायणायेति समर्पयामि।।
अच्युतंकेशवं रामनारायणं कृष्णदामोदरं वासुदेवं हरिम।
श्रीधरं माधवंगोपिकावल्लभं, जानकीनायकं रामचंद्रभजे।।४।।
हरेरामहरेराम, रामरामहरेहरे।
हरेकृष्णहरेकृष्ण, कृष्णकृष्णहरेहरे।
।। पसायदान ।।
आतां विश्वात्मके देवे, येणे वाग्यज्ञे तोषावे,
तोषोनि मज द्यावे, पसायदान हे ||१||
जे खळांचि व्यंकटी सांडो, तया सत्कर्मी रती वाढो,
भूतां परस्परे जडो, मैत्र जीवांचे ||२||
दुरितांचे तिमिर जावो, विश्व स्वधर्म सूर्ये पाहो,
जो जे वांछील तो ते लाहो, प्राणिजात ||३||
वर्षत सकळ मंडळी, ईश्वरनिष्ठांची मांदियाळी,
अनवरत भूमंडळी, भेटतु भूता ||४||
चला कल्पतरूंचे आरव, चेतनाचिंतामणींचे गाव,
बोलती जे अर्णव, पीयूषांचे ||५||
चन्द्रमेंजे अलांछन, मार्तण्ड जे तापहीन,
ते सर्वाही सदा सज्जन, सोयरे होतु ||६||
किंबहुना सर्व सुखी, पूर्ण होवोनि तिहीं लोकी,
भजिजो आदिपुरुषीं, अखण्डित ||७||
आणि ग्रंथोपजिवीये, विशेषी लोकी इये,
दृष्टादृष्टविजये, होआवेजी ॥८॥
येथ म्हणे श्री विश्वेश्वरावो, हा होईल दानपसावो,
येणे वरे ज्ञानदेवो, सुखिया झाला ||९||
