कोणास ठाऊक म्हणावे
अस्तित्व त्या थेंबाचे
ढगांवरती स्वार त्या
बागडणा-या जलाचे ।।१।।

कोसळतांना त्याला
भय का न वाटावे
खा-या पाण्यावर जाऊन
अस्तित्व त्याचे का मिटावे ? ।।२॥

चातक पक्षालाही
उत्तर कसे मिळावे?
एकाच थेंबात त्याने
तृप्त कसे व्हावे ? ।।३।।

काळयाशार मातीनेही
स्वप्नात का रंगावे?
हिरव्यागार शालींच्या
मोहात का पडावे ?।।४।।

प्राणवायुलाही का
दोस्त त्याने करावे?
बागडणा -या जलचरांच्या
श्वासात का अडकावे ? ।।५।।

समुद्रातल्या शिंपल्यानेही
का आतुर इतके व्हावे ?
उदरातल्या मोत्याच्या
प्रेमात का पडावे ? ।।६।।

कोसळतांना पाहून त्याला
दुषणे का आता द्यावी ?
वरूनाच्या भक्तांनीही
मान जरा झुकवावी ।।७।।

डॉ.सायली ठाकरे

जगत होतो वेगळ्याच स्वप्नात , 
स्वप्नात होती बायको , दोन पोर 
अणि हसणारे एक घर || १ || 

पहात  होतो ते स्वप्न माझ्या उघड्या डोळ्यांनी,
आणि माझ्या आयुष्यातील
आठवणीतल्या  सोहळ्यांनी || २ || 

बायको सुंदर नटली होती जणू अप्सराच वाटली होती 
आठवताना तिचे हसु लपवत होतो असवे 
तिच्या आठवणीतल्या तिजोरीत
का होते फक्त रूसवे || ३ ||    

तिचे रूसवे काढायला का नव्हता वेळ ?
सीमेवरच्या मैदानात 
का रोजच बंदुकीचा खेळ || ४ ||  

एकदा दीवाळीला गेलो होतो पोराला बंदूक घेऊन 
का लपून बसला तो  
त्या  अवाजाला भीऊन  || ५ ||  

त्या आवाजात त्याने बाप हरवलेला पाहिला होता 
बंदूक चालवणाऱ्याचा त्याला 
का राग आला होता ? || ६ || 

पोरीला घेऊन  गेलो होतो  मोबाईल खेळण्यातला 
आनंद वाटत होता 
दुरूनच हैल्लो  बोलण्यातला ||  ७ || 

आज हैल्लो बोलायला मोबाइल परत वाजला होता 
फरक फ़क्त एवढाच 
तो आवाज मात्र हरवला होता || ८ || 

तिरंग्यात गुंडाळलेला मी 
पांढऱ्या साडीत बायको पहात  होतो 
तोफांच्या सलामीत  मी 
वंदे  मातरम गात होतो || ९  || 

लेखन : डॉ.सायली ठाकरे